Na Uniwersytecie Śląskim w czasie „karnawału Solidarności” zachodziły istotne zmiany. Między innymi prof. Sędzimira M. Klimaszewskiego na stanowisku rektora zastąpił prof. August Chełkowski.
W wyniku demokratycznych wyborów (czyli nie w procesie nominacji przez władze) kierownictwo Uniwersytetem w październiku 1981 roku przejął ówczesny prorektor ds. nauczania, członek NSZZ „Solidarność”, instruktor harcerski i działacz społeczny. W prowadzeniu Uniwersytetu pomagali prof. Chełkowskiemu prorektorzy: historyk języka prof. Irena Bajerowa oraz prawnik prof. Maksymilian Pazdan. Nowe władze zerwały z dotychczasową formułą zależności Uczelni od PZPR (symboliczny wymiar miała inauguracji roku akademickiego 1981/1982, która po raz pierwszy odbywała się bez udziału reprezentantów KW PZPR, za to z udziałem przedstawicieli Kościoła katolickiego). Po wprowadzeniu 13 grudnia 1981 roku stanu wojennego rektor August Chełkowski i prorektor Irena Bajerowa zostali internowani (był to jedyny w całym kraju przypadek szykan wobec legalnie wybranych i urzędujących władz uczelni). Po kilku dniach oboje zwolniono, a niecały miesiąc później odwołano ze stanowisk.
