Wykłady mistrzowskie: prof. Tadeusz Sławek

Poeta, eseista, tłumacz, literaturoznawca związany z Wydziałem Filologicznym Uniwersytetu Śląskiego, rektor uczelni w latach 1996–2002. Autorytet w zakresie teorii i historii literatury, komparatystyki literackiej oraz pogranicza literatury, kultury i filozofii.

Członek Polskiej Akademii Umiejętności i Stowarzyszenia Pisarzy Polskich oraz publicysta m.in. „Tygodnika Powszechnego”. Przebywał w renomowanych uniwersytetach brytyjskich i amerykańskich na stypendiach British Council oraz Fundacji Fulbrighta, gdzie Jako visiting profesor wielokrotnie prowadził wykłady gościnne.

Imponujący dorobek – źródło inspiracji dla kolejnych pokoleń teoretyków literatury i kultury, obejmujący zarówno dokonania naukowe, jak i twórczość artystyczną – udostępniony został w kilkudziesięciu wydanych w kraju i za granicą książkach autorskich, monografiach zbiorowych, tłumaczeniach, licznych artykułach i esejach opublikowanych na łamach najważniejszych pism oraz na płytach. Od wielu lat prof. Tadeusz Sławek współpracuje oraz koncertuje z kompozytorem i kontrabasistą Bogdanem Mizerskim, tworząc unikalną formę literacko-muzyczną „esej na głos i kontrabas”.

Za całokształt działalności oraz zaangażowanie społeczne uhonorowany został Złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Komisji Edukacji Narodowej. Laureat wielu prestiżowych wyróżnień, w tym m.in. Nagrody im. Wojciecha Korfantego, Literackiej Nagrody „Solidarności” oraz nagrody „Lux ex Silesia”. W 2007 roku został wyróżniony uniwersytecką nagrodą „Pro Scientia et Arte” przyznaną „w uznaniu wybitnych i twórczych osiągnięć naukowych i artystycznych”, a za wybitne zasługi dla polskiej literatury i kultury w 2017 roku został uhonorowany prestiżową Nagrodą im. Adama Mickiewicza.

„Melancholia anatomii.
Cztery pozbawione metody wykłady na temat nowoczesności”

W 1929 roku Ortega y Gasset tak przedstawiał sytuację, w jakiej znalazła się Europa: „cywilizacja XIX wieku jest tego rodzaju, że pozwala zwykłemu człowiekowi rozsiąść się wygodnie w świecie dostatku, w którym dostrzega on jedynie obfitość środków, pozostając ślepym na trudności i niepokoje. Widzi się otoczonym wspaniałymi narzędziami… ale zupełnie nie zauważa trudu, jakiego wymaga wynalezienie tych narzędzi, (…) nie dostrzega kruchości równowagi, na której opiera się równowaga państwa i nie czuje się prawie do niczego zobowiązany” (107). Z opinii tej wynika diagnoza, którą ująłbym następująco: kultura europejska (przy czym z racji europejskich korzeni wielu innych kultur nie mówimy tu jedynie o Europie kontynentalnej) uwikłała się w szczególny paradoks – obfitość i dostatek, będący dziełem wiedzy i techniki pozostających zawsze w sferze metaforyki światła i jasności, w jakiś osobliwy sposób doprowadził do szczególnej formy ślepoty. Kartezjusz z dumą pisał o świetle rozumu właściwym każdemu człowiekowi, nie przewidując, że ów przenikliwy blask może spowodować schorzenie spojrzenia.

Z tej perspektywy spróbujemy spojrzeć na problem nowoczesności.

Tematy: 

W stronę rozumu i oka

1 marca 2018 roku

W stronę ręki i nogi

10 maja 2018 roku

W stronę zwierząt

17 maja 2018 roku

W stronę przyjaźni

17 maja 2018 roku

Uwaga! Nowe terminy wykładów. 

Rejestracja uczestników

MIEJSCE SPOTKAŃ: rektorat Uniwersytetu Śląskiego, aula im. Kazimierza Lepszego (I piętro)

Zobacz wszystkie WYKŁADY MISTRZOWSKIE